جمله باید کوتاه باشد و رئال. هرچقدر کوتاهتر باشد، ذهن را کمتر وارد پیچیدگی‌های کلامی می‌کند و پیام جمله مستقیما و بدون گذر از پستی بلندی‌های ادبی، بر ذهن مخاطب می‌نشیند.
جملات بعضی اوقات شمشیر هستند، می‌برند. کلام میشود سلاح!
کلام هرچقدر کوتاهتر، تاثیرگذارتر، برنده‌تر!
جملات باید میل کنند به صفر، باید تا می‌توانند کوتاه شوند
تا آنجا که دیگر نباشند. کلام در انتها باید تبدیل به سکوت شود.
آن وقت سکوت میشود یک اسلحه، تیز و بران!
سکوت آن وقت میشود سلاح که از بی‌تفاوتی باشد، از بی‌اهمیتی
باشد،
سکوت اگر سلاح شود، اگر ببرد، آن را مجروح می‌کند که سخت به کلام تو نیاز دارد.
سکوت رنگ ندارد، اما سریع رنگ می‌گیرد. اگر در برابر ظلم باشد، میشود از رنگ ظلم،
ساکت میشود ظالم.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
این مطلب را برای نشریه دانشجویی عطش نوشتم. حدود ۲ ماه پیش
درباره این سایت